Kleurentesten maken zelden hun verwachtingen waar. Maar waar zit hem dat nu in?

Insights Discovery? Management Drives? DISC? Organisaties investeren veel tijd en geld om met de verschillende kleurentesten te werken. Regelmatig wordt het als team ontwikkeltool ingezet. Om weer beweging te krijgen in een team dat vast dreigt te lopen of vastzit.

Het kán werken, maar ik heb het nog zelden gezien. En dat ligt niet altijd aan de methodiek zelf.

Bij klanten is de onderliggende aanname vaak: als we maar van elkaar weten welke gedragsvoorkeuren we hebben of welk persoonlijkheidstype we zijn, dan worden onze samenwerking en communicatie beter. Dan hebben we een gemeenschappelijke taal. Waardoor we elkaar dan zoveel beter begrijpen…..

Wat je hebt met een kleurentest:

• Ieders zelfbeeld
• Een verbindende activiteit voor het hele team.
• Je kunt op een aantal punten goed inschatten op welke manier jij goed tot je recht komt.
• Kennis over de werking van gedragsvoorkeuren, communicatiestijlen en persoonlijkheidskenmerken.
• Een beschrijving van je valkuilen en ontwikkelmogelijkheden in relatie tot anderen en je werk.
• Woorden voor de verschillen tussen de collega’s.
• Een informatieve rapportage als naslagwerk.

Wat je nog niet hebt?

• Zicht op je persoonlijke blinde vlek. Doordat feedback uit de omgeving ontbreekt.
• Een vertaling naar jullie teamdynamiek, successen en knelpunten.
• Gedragsverandering en prestatieverbetering in het werk zelf. Want hoe ga je met de nieuwe inzichten aan het werk in jullie samenwerking of met de klanten? Hoe geef je dat praktisch handen en voeten.

Mijn moeite met kleurentesten?

Ik zie te vaak dat teamleden elkaar labels op gaan plakken. Als in: “ja, jij bent rood. Dat weten we nu wel. Maar ik denk toch echt dat we hier….”. De beelden over elkaar zijn al weer gevormd. We duwen elkaar al snel in hokjes, het geeft een vals gevoel van controle en beheersing.